Co to jest OBS?

ZABURZENIA ODDYCHANIA W CZASIE SNU – OBTURACYJNY BEZDECH SENNY (OBS)

 Problemy związane z głośnym chrapaniem, zaburzeniami oddychania (bezdechami) w czasie snu oraz nadmierną sennością dzienną były długi czas niedoceniane przez świat medyczny. 
Okres istotnych zmian w podejściu diagnostyczno – terapeutycznym to druga połowa ubiegłego wieku. 
Oryginalne obserwacje dotyczyły związku występowania otyłości i bezdechów w nocy ze zwiększoną częstością wypadków komunikacyjnych powodowanych przez dotkniętych chorobą kierowców. 
Zainteresowanie problematyką zaburzeń oddychania w czasie snu wzrosło pod wpływem obserwacji dokumentujących istnienie związku pomiędzy zaburzeniami oddychania w czasie snu a chorobami układu sercowo-naczyniowego. 

Aktualnie wiemy, że istnieje także ścisły związek pomiędzy zmęczeniem i nadmierną sennością dzienną jako objawami spowodowanymi zaburzeniami oddychania   w czasie snu a wypadkami w pracy oraz komunikacyjnymi.
Określenie bezpośredniej przyczyny powstawania bezdechów obturacyjnych, którą jest zaburzenie drożności górnych dróg oddechowych w czasie wdechu, doprowadziło do wprowadzenia i rozwoju nieinwazyjnej techniki leczenia zaburzeń – ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych   (Continuous Positive Airway Pressure, CPAP). W praktyce leczenie odbywa się przy użyciu protezy powietrznej (aparat CPAP), która przez maskę nosową zwiększa ciśnienie w górnych drogach oddechowych. Wynikiem stosowania CPAP jest więc udrożnienie (usztywnienie) górnych dróg oddechowych i w ten sposób likwidacja zaburzeń oddychania  w czasie snu. 

Część chorych o mniejszym nasileniu objawów i przy istnieniu wskazań laryngologicznych może być z powodzeniem leczonych metodami chirurgicznymi. 
Częstość zespołu zaburzeń oddychania w czasie snu określana jest na 4% w populacji dorosłych mężczyzn oraz 2% w populacji kobiet. Można więc przypuszczać, że w województwie małopolskim żyje  aktualnie do 30 000 chorych wymagających diagnostyki i leczenia. 

Badania zaburzeń oddychania w czasie snu będące aktualnie na świecie standardem diagnostycznym w pulmonologii, kardiologii oraz neurologii w naszym kraju wykonywane są w niewielu ośrodkach diagnostycznych a okres oczekiwania na badanie jest długi. Modelowy pacjent wymagający diagnostyki polisomnograficznej to nadmiernie senny w czasie dnia chory z cechami zespołu metabolicznego (nieprawidłowy profil lipidowy w surowicy krwi, nadciśnienie tętnicze, otyłość, cukrzyca typu II, choroba niedokrwienna serca i jej powikłania, zaburzenia naczyniowe i mózgowe spowodowane miażdżycą).

Aktualnie niska świadomość społeczna i niestety medyczna choroby i jej groźnych powikłań powoduje, że większość chorych nie mając świadomości choroby niepotrzebnie obciąża kosztami leczenia powikłań choroby system opieki zdrowotnej w Polsce.
Skuteczne leczenie zespołu OBS znacznie zmniejsza zapotrzebowanie na leczenie szpitalne wielu chorób współistniejących z OBS oraz może zapobiec konieczności leczenia późnych powikłań krążeniowych i mózgowych zespołu obturacyjnego bezdechu sennego.